دوست دارم او را مادر بنامم.!
حتما تعجب می کنید از این که بشنوید از مردی سخن می گویم. ولی دوست دارم او را مادر بنامم.
ظریفی می گفت: "امام" از ریشه "ام" گرفته شده است. خودش ریشه است.
امام، پایه و اساس عقیده ماست. با او خدا را شناختیم، با او به خدا نزدیک شدیم و با او در زندگی همراه شدیم تا ابدیت.
چگونه ریشه ام نیست! وقتی خاکم و سرشتم از اوست.1 پدر و مادرم هم
او امام من است، عشق من است، پناه من است2، همه وجود من است. اگر مادر نیست، پس چیست؟!
جایی رهایم نکرده است. در دلتنگی هایم سر بر شانه محبتش نهاده ام و گریسته ام. غمم را خورده است و غمش را.
در کوچه های مدینه، در مسجد کوفه، در کربلا، در غربت طوس و در غیبت روح فرسا با من بوده است.
خنده و گریه ام با او بوده و تمام عمر، با محبتش زیسته ام.
پدر خاک است او. و همراه و همدم و رفیق جاده زندگی تا آخر، و ساق هام به ریشه ام تناور شده.
دوست دارم مادر بنامم او را
اینک علی؛ اولین واژهای است که محبت را برایم داعی نموده، عشق را برایم تعریف کرده و روشنایی دیدگانم شده است.
علی امام من است و منم غلام علی.
پدرم – مادرم – همه کسم روزت مبارک
علی صدیقی پاشاکی - 17/12/1398 - 13 رجب 1441
درباره این سایت